சொல்லு
நதி எனில் இக்கரை அக்கரை
இங்கே சலிப்பு அங்கே சூன்யம்

சுழித்தோடும்
உயிர்ப்பின் அலைகளுக்கிடையே
என்னால் இதை கேட்டு விட முடிகிறது
சொல்லு
நமக்கு தெரியும்
வேடிக்கை பார்ப்பது போலிருந்தாலும்
அவற்றின் கவனம், அடைபடாத விழிகள்
புன்முறுவலிக்கும் அதன் சடங்குகள்
அதனால் கட்டி எழுப்ப முடியக் கூடிய
நரகம்
தட்டில் வைத்து ஊட்டித் தரும் ஒரு சாவு
உலகு பற்றி அனைவரும் அறிவார்கள்
நம்மைப் போல் பங்கு பெறுவதால்
சொல்லு
நான் இப்படி என்று சொன்ன பிறகு
சொன்னால் போதும்
நீ யார் என்று
உன் உள்ளில் என்ன
ஒருவரும் பார்த்திருக்க ஆகாத
அந்த ரத்தினம் பற்றி எரியட்டும் என் விழிகளில்.

சொல்லு.

மண் கீறி
மூக்கு நீட்டும் குருத்தின்
கவனம் எங்கோ

நெடுந்தூரம்
விட்டம் தொட
ஸ்டூல் ஏறின குழந்தை
முன்னம் ஒரு முறை விழுந்தது தான்
மூத்திரம் எப்படி வருகிறது
அக்கா ஏன் பாவாடையைக் கட்டிக் குளிக்கிறாள்
காதல் கடித்ததில் என்ன மிஸ்டேக்
கல்யாணத்துக்கு அப்புறம்
கர்ப்பத்துக்கு அப்புறம்
கருந்துளைக்கு அப்புறம்
காலம் தாண்டி பறக்க முடிவதற்கு அப்புறம்

கடவுளைத் தீண்டும் விரல்

முளைத்ததற்கு அப்புறமும்
இருக்குமில்லையா
இவ்வாழ்வு.
எனினும்
நாளை விடிந்த உடன் கட்ட வேண்டியது

மீட்டர் வட்டி.

எங்கே
மோதி
உடைப்பது

சுக்கு நூறாய்
நொறுங்குவது எங்கனம்

அல்லது
தெருவில் படுத்து விடுவது
எப்படி 

பசி
முகத்தைப் பற்றி
கோணிக் கொள்ள செய்யும் போது
குறைந்த பட்ஷம்
சிரிக்காமல் இருக்க
இருக்குமோ
வழி

சாட்டை சுழற்றி
சதையை பிளந்து
துளிர்க்கும் ரத்தத்தை காட்டாமல்
விளைந்து வரும் எழிலைக் கிழங்கு
வந்து சேர்ந்து 
வேகாதா

வெறும் பனியாய் மயங்குகிற கவிதைக்கு பேக் அப் சொல்லி
நகர்.

படுத்து விடலாம் சுருண்டு

எங்கும்.

ஒரு கணம்
நானாய் நடந்த
இயந்திரம் நிற்கிறது
இந்தப் புன்னகையின்
முன்

செலுத்தாத அர்த்தம்
எளிமையின் மலர்
அன்பால் இவ்வுலகை
அள்ளிக் கொள்ள துழையும்
இப்பிள்ளையின்
இப்புன்னகை
என்ன

உனது
குட்டித் தீவுக்கு அப்பால்
நூற்றாண்டுகளாய் கொழுத்த அசுரம்
அருள் வாக்கு அருளியவாறு
குருதி குடித்து
படர்கிறது
இதோ கவிதை எழுதுபவராய் அறியப்பட்ட
மாமனிதர்கள்
தொகையறா எழுதுவதுடன்
அதன் குடல் வெறியைத் தணிக்க
குழந்தைகளை
தேடுகின்றனர்.

பதுங்கு குழி எனக்குப் பழகிற்று
என் தலை முறைக்குப் பழகிற்று
பட்ஷிகள் தம் விடுதலையை கிளுகிளுக்கிற
ஒரு தூய ஆகாயத்தை நீ விரும்பினாயெனில்
அதற்கு நான் எங்கே செல்வேன் என் மகனே.   

கறுத்துத் திரண்டு
முட்டினாலும்
பொழியாத ஒரு மேகம்
செரிக்காத கருங்கல்லாய்
புரண்டிருக்க
ஒவ்வொரு எழுத்திலும்
வார்த்தையிலும்
வருகிறது இல்லையா
ஒரு
வாடை

குருதியா
கண்ணீரா

முதலில்
குளி

ஸ்ப்ரே
பண்ணு

ஜிகினா வாங்கக் காசிருக்கா

ஆழத்தை அடை
ஈரத்தை துடை
குடல் கருகி செத்த
சடலங்களை கருக்கி
ஸ்டேஜ போடு
லைட்ட போடு
அப்புறம்
போடுறா ங்கோத்தா
அந்த ரெக்காட

ஆடு.

லேடீஸ் அண்ட் ஜென்டில் மென்
இன்னொரு ரைட்டர் வந்துட்டார்
கொண்ட்டாட்டதோட.