நம்மை நாமே அனுமதித்துக் கொள்ள
தயங்கும் தருணங்களை
பிழைப்பின் வாள் கண்காணித்திருக்கும்
நூறு நாற்காலிகளில் அமரும் அசுரம்
இன்று போய் நாளை வா என்கும்
உனது பல்லை தந்தால் குருதி ருசி அறிவேன்
என்று சோறு காட்டும்
சந்துகள் பூராவிலும் தேர் தள்ளி
சன்னதம் வந்தது போலவே குத்தாட்டம்
போடும்.
ஒன்று சொல்ல விரும்புகிறேன்
முகமழிந்த ஆத்மாக்களுடன் பைத்தியம் பேசி
சொட்டுக்களாய் நிறைந்த
சுயம்
மேலும் பைத்தியங்களின் நரம்பு நுழைய
இருக்கும்.
உனக்கு வளையாத லிபிகளுடன் எழுதாத கவிதை
இருந்தவாறிருக்கிறது.