Tuesday, November 29, 2016






இதெல்லாம் இப்போதில்லை
சூரியனின் முள் குத்தாத பின் தெருக்களில்
சுடுகின்ற சாராயத்தை நக்கிக் குடிக்கின்ற
திமிரின்  நாளில்

சொல் சுழற்றி
கண்ணீரில் ததும்பினவளை
தட்டி வனைந்து
சாயந்திர முத்தத்தை உறுதி செய்து
பஸ் ஏறி சென்று பார்த்தது
சுனைனாவை
நான்கு வயது அவளுக்கு
நண்பன் இஸ்மாயிலின் சோதரி மகள்
தலைக்குள் முற்றிய புற்றோடு சிரிக்கும் சவுந்தர்யம்
பலரும் பார்த்திருக்க மாட்டார்கள்
அவள் வரைந்து சுவரில் ஒட்டப்பட்டிருந்த கிதாரில்
மரணத்தை மீட்டிக் கொண்டே
உறுதி செய்திருந்த முத்தம் பிடுங்கினேன்
ஒரு கொலைகாரன் போல

இப்போதெல்லாம் அப்படியில்லை
கடமை கண்ணியம் கட்டுப்பாடு
சுனைனா சாவுக்கு அர்த்தம் கற்பிக்க தெரியும்
கடவுளைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள தெரியும்
ஏன், வம்பு சண்டை வாங்காமல் வரும் கண்ணீரை கவனிக்காமல்
முத்தம் வாங்கியும் போகத் தெரியும்.

சூரிய முள் மட்டும் குத்தியவாறிருக்கிறது.  

 
  

Wednesday, November 16, 2016





பெரு வெடிப்பில்
பரவியவாறு சென்ற புடவை,
அடையாளம் சொல்ல முடிகிற
நட்ஷத்திர ஜிகினா-
வலியில் மின்னும் போது என்னவும் செய்தவாறிருக்கிறேன்
இன்னும் ஒரு மீனப் போட்டேன்
என்று கூட.

எனக்கு தெரிகிறது இது அல்ல
தெரியாமலிருக்கிற அதுவும் அல்ல
அகதியும் அபலையும் அனாதையும் முழங்கக் கிழிந்த
கடவுளின் இதயமே போதுமானதல்ல
ஒரு யாழின் நரம்பை துழாவும் போதும்
ஒரு யோனியின் மதுவில் துடிதுடிக்கும்போதும்
வெறுமனே முழித்துப் பார்க்கிற
ஒரு ஆகாயம்,சிறு கணைப்பு,
ஒரு ஓகே ஓகே

சிக்கிய மீன் குழம்பில் கொதிக்க
நழுவிய மீன் பரிகசிப்பது
நிலவரம்
வேட்டி அவிழாமல் பார்த்துக் கொள்ளுகிற சர்க்கஸ்
அப்ப அப்ப ஷேவ் அப்ப அப்ப சேவை
எப்பவும் சோறு எப்பவும் ட்டூ பாத்ரூம்

யாருக்கும் தெரியாமல்
மடியில் இருத்தி மகனுக்கு சொல்லிப் பார்க்க வேண்டும்
நெற்றிப் பொட்டினுள் மின்னிக் கொண்டிருக்கும்
அழைப்பை பற்றி.