மரண வீட்டின் சிறிய அறையிலும் கூட 

நாடு நகரம் தோன்றுவதற்கு முந்தைய 

ஒரு பழைய மூப்பன் அமர்ந்து சுருட்டு 

புகைத்துக் கொண்டிருக்கிறான்.

ஒவ்வொரு இழுப்பும் கச்சிதம்.

அதிகமில்லை,குறைவில்லை 

நடுநிலையால் இருமல் போன்றவை இல்லை  

அந்தப் புகை எல்லோரையும் அணைந்து  

ஒன்றிருக்கிறது என்பதாக தொட்டுக்

கொண்டிருக்கிறது 

அனைவருமே தொண்டையைக் கணைத்துக் 

கொண்டிருப்பார்கள் 

சுயம் கடந்த கண்ணீரை துணுக்குறுவார்கள்

ஈடு இணையற்ற நஷ்டமடைந்த யாரோ 

தனது இணைக்காக கதறும்போது 

தம்புராவாட்டம் கூட இழைந்து 

குரலில் வீரியம் ஏற்றுகிறது 

புகை 

நான் பார்த்தேன்,

கூட்டத்தப் பெண்கள் ஒருத்தியின் 

முலையில் இருந்து நிமிர்ந்த சிசு 

யாருமற்ற தெற்கு மூலை பார்த்து சிரிக்கிறது.

புகைப்பதை நிறுத்தி புன்னகைத்திருப்பானோ 

மூப்பன்?