காடுகளைச் சுற்றி வந்த காலம் 

ஒருநாள் தன்னை முடித்துக் கொண்ட போதும் 

நினைவு தன் பொத்தானை அழுத்தும் போதெல்லாம் 

கண்களுக்குள் பச்சையம் 

உருள்வதோ  நகர்வதோ தெரியாமல் இறங்கிக் கொண்டு 

நெஞ்சுக்குள் கொதிக்கும் 

பசுங்குருதி 

நீ காட்டிலேயே இருப்பவள் என்றாலுமே 

உனக்கு இவைகளைக் காட்ட முடியாது.

 மூச்சு முட்டக் குடித்துத் தூங்கி

ஒரு பாய்ச்சலில் குறுகிய இரவைக் கடந்து

அடிவயிற்றின் மூத்திர முட்டலில்

கழிவறைக் கதவை அதிரடியில் திறந்தால்

உறுமிக் கொண்டு ஒரு புலி

ஹேங்ஓவர் பாச்சுலர்ஸ் போல

ஹா வாழ்வு எத்தனை புதுமை

இப்போது நாம் மைக் டைசனை அடிக்கலாம்

நிலைக்கண்ணாடி நோக்கி சுத்தியலால்

பெயர்த்துக் கொள்ளலாம் நமது முன் பற்களை

ஹா, வாழ்வு எவ்வளவு புதுமை?

நான் என் பொன்னுங்கட்டிப் புலியை

நறுநெய் பூசிக் குளிப்பாட்டி பவுடர் போட்டு

பொட்டிட்டு பட்டுடுத்தி பல்லில் ஓன்று போட்டு

சிரித்தவாறு ஹீட்டரிடுகையில் அது

ஒன்றைக் கரத்தில் எடுத்துக் கொண்டது,

துப்பாக்கி, ஹாண்ட்ஸ் அப்.

ஹா, வாழ்வு எவ்வளவு புதுமை?

வாழத்தான் ஆகவில்லை.