புத்தி வளந்த பிள்ள மாதிரி
நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொள்ள
வேண்டியதாயிற்று
எல்லோரையம் போல
என்றாலும்
புரு புருவென
வலி துளைக்கும் சந்தில்
நேற்றைய வெண்திரை அசைந்தால்
வெறுக்கிறாய் மறுக்கிறாய்
பூவென அசட்டையாய் சுழியும்
கீழுதட்டின் மறைவில்
அழைக்கிறாய்
கண் மூடியுண்ட கள்ளின் முள்
தொண்டையில் குத்த
பொறுக்கியது
கோடி சொற்கள்
ஏறி இறங்கின மலைமுகடு
இருளில் கொதித்த மழைக்காடு
பாடித் தீராத பாடல்களோடு சேர்ந்த
கண்ணீ ரோடிக் கலந்த
பெருங்கடல்

யாரும் காண வேண்டியிராத காட்சிகள்
எல்லோருக்கும் தனித்தனியாய்
என்று முடிப்பது ஒரு
எது?

புரசவாக்கம்
சூப்பர் ஸ்டைல் கட சீட்டில்
சவரம் முடிவதற்குள்
வந்த அந்த கனவு தானென்ன
வென
குடையும் போது
நண்பர்களை விலகி
என்ன
குடலில் துவர்க்கும் விஸ்கி
விழிப்பை செருகி
வலியாலொரு இரவை
அடித்து கம்பி நீட்டிய மலை விளிம்பில்
டால்ஸ்டாய் போலொரு ஆள்
அல்லது
மொபிஸ்டோவின்
துணை நடிகன்
என்னவோ என்னை விட்டு
எனக்கு விசிறி வீசுபவனிடம்
ஒரு சூத்திரத்தை மந்திரம் முழங்கி
போனது தான்
ஏன்
ராஜகுமாரா
சாம்பியன் டேனி
ஆனா கவுனி போ . ஸ்டேஷன் ல
வலச வரும்
பாருண்ணி சேட்டா
நான் யாருன்னு சொல்லுங்கன்னு
போவும்போது
ஒத்த வார்த்த மிஸ்சாயி நவுந்து
தொடக்கமிலாம தொடர முடியாம
இன்னும் ஒரு கவித எழுதலே
ஏலேலங்கிளியே

என்ன இப்போ

முன்ன
பத்து தெரு தள்ளி

காலத்துக்கு
என்ன செல்லுபடியோ
அந்த வேஷத்துல
இருந்துருப்பேன்

என்னாலே
கண்டு பிடிக்க முடியலே
பல பேர
தப்பில்லே
தல மறவாயிட்ட என்னையும்
பல பேராலே
கண்டு பிடிக்க முடியாது

நான் பச்ச
அதோ மஞ்சா
ப்ளோரசெண்டு ஊதாலே ஆடறவன்
ஒன்ஸ் அபான் எ டைம்
என்ன மாதிரி
செகப்புல
டப்பாங்குத்தியிருக்கலாம்

எப்பிடியோ போவுது
மண்ணுல இருந்துக்க
மனுஷ புத்திரன்களுக்கு
ஆயிரம்
அடவு
சொல்ல வந்தது என்னன்னா
நெஞ்சுள்ள சொருவி வச்ச
ஒரு கத்தி மட்டும்
எப்பவும் எப்பவும் எப்பவும்
எப்பெப்பவும்

ங்கோத்தா
நீ.   

 

அத்தனை
களிப்பாண்டங்களும்
சலித்துப் போக வேண்டும்
பொன்னுலகில் ஊஞ்சலாடும்
உறக்கக் குழந்தையின்
சலிக்காத தாய் முலையாய்
எப்படி ஆகலாம்
நீ

உதிர்ந்தால் காய்ந்து போகும்
ஒரு அற்ப வாழ்வை புரட்டி பார்த்தவாறு
பாவம் பாவம் இந்த 
பாமரம்.