புத்தி வளந்த பிள்ள மாதிரி
நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொள்ள
வேண்டியதாயிற்று
எல்லோரையம் போல
என்றாலும்
புரு புருவென
வலி துளைக்கும் சந்தில்
நேற்றைய வெண்திரை அசைந்தால்
வெறுக்கிறாய் மறுக்கிறாய்
பூவென அசட்டையாய் சுழியும்
கீழுதட்டின் மறைவில்
அழைக்கிறாய்
கண் மூடியுண்ட கள்ளின் முள்
தொண்டையில் குத்த
பொறுக்கியது
கோடி சொற்கள்
ஏறி இறங்கின மலைமுகடு
இருளில் கொதித்த மழைக்காடு
பாடித் தீராத பாடல்களோடு சேர்ந்த
கண்ணீ ரோடிக் கலந்த
பெருங்கடல்

யாரும் காண வேண்டியிராத காட்சிகள்
எல்லோருக்கும் தனித்தனியாய்
என்று முடிப்பது ஒரு
எது?