ஒரு கணம்
நானாய் நடந்த
இயந்திரம் நிற்கிறது
இந்தப் புன்னகையின்
முன்

செலுத்தாத அர்த்தம்
எளிமையின் மலர்
அன்பால் இவ்வுலகை
அள்ளிக் கொள்ள துழையும்
இப்பிள்ளையின்
இப்புன்னகை
என்ன

உனது
குட்டித் தீவுக்கு அப்பால்
நூற்றாண்டுகளாய் கொழுத்த அசுரம்
அருள் வாக்கு அருளியவாறு
குருதி குடித்து
படர்கிறது
இதோ கவிதை எழுதுபவராய் அறியப்பட்ட
மாமனிதர்கள்
தொகையறா எழுதுவதுடன்
அதன் குடல் வெறியைத் தணிக்க
குழந்தைகளை
தேடுகின்றனர்.

பதுங்கு குழி எனக்குப் பழகிற்று
என் தலை முறைக்குப் பழகிற்று
பட்ஷிகள் தம் விடுதலையை கிளுகிளுக்கிற
ஒரு தூய ஆகாயத்தை நீ விரும்பினாயெனில்
அதற்கு நான் எங்கே செல்வேன் என் மகனே.